Аддзел лексікалогіі і лексікаграфіі заснаваны ў маі 1952 года (да 1986 г. – сектар лексікалогіі і лексікаграфіі). З першых дзён існавання і да 1957 года, а таксама ў перыяд з 1975 да 1987 года аддзел узначальваў кандыдат філалагічных навук член-карэспандэнт АН БССР М.І. Суднік, з 1957 да 1975 года – кандыдат філалагічных навук М.П. Лобан, з 1987 года і да 2006 – доктар філалагічных навук прафесар В.П. Лемцюгова, з 2006 года і да 29 лютага 2016 года – кандыдат філалагічных навук дацэнт І.Л. Капылоў, у 2016 – 2017 гг. – кандыдат філалагічных навук дацэнт Н.А. Снігірова.
У цяперашні час у аддзеле лексікалогіі і лексікаграфіі працуюць 11 чалавек: кандыдаты філалагічных навук А.М. Лапцёнак, якая ўзначальвае аддзел, навуковы супрацоўнік А.М. Якушава (па сумяшчальніцтве на 0,25 стаўкі), малодшы навковы супрацоўнік В.К. Голубева, а таксама навуковыя супрацоўнікі У.А. Кошчанка, Т.М. Маракуліна, малодшыя навуковыя супрацоўнікі С.А. Вагнер, С.В. Ліпніцкая, А.А. Марозава, Т.Л. Памазенка, А.А. Трутчанка, лабарант першай катэгорыі В.В. Палюлян.
Працяглы час у аддзеле працаваў вядучы навуковы супрацоўнік кандыдат філалагічных навук М.Н. Крыўко (1949–2016). Таксама супрацоўнікам аддзела доўгі час была А.М. Анісім, якая з 2016 г. з'яўляецца дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь VI склікання.
Пры аддзеле функцыянуе Сектар камп'ютарнай лінгвістыкі, які ўзначальвае У.А. Кошчанка.
Асноўны напрамак навуковай дзейнасці аддзела – даследаванне лексіка-семантычнага складу сучаснай беларускай літаратурнай мовы шляхам манаграфічнага апісання і стварэння перакладных і тлумачальных слоўнікаў. Асновы гэтай працы закладзены мовазнаўчымі камісіямі Інбелкульта і Інстытута літаратуры, мастацтва і мовы.
Першы лексікаграфічны вопыт супрацоўнікі аддзела набылі ў працэсе працы над нарматыўна-перакладным “Русско-белорусским словарем” у адным томе (1953 г., 86 тыс. слоў, 132,5 ул.-выд. арк.) пад агульнай рэдакцыяй правадзейных членаў АН БССР Якуба Коласа, Кандрата Крапівы і члена-карэспандэнта АН БССР П.Ф. Глебкі. Калектыў аўтараў: Е.М. Броўка, Н.Т. Вайтовіч, М.П. Лобан, Ю.Ф. Мацкевіч, М.Р. Суднік, Я.А. Язвінская. У адрозненне ад папярэдніх руска-беларускіх слоўнікаў (1928 г., 1937 г.) ён намнога паўней адлюстроўваў рускую рэестравую і беларускую перакладную лексіку, змяшчаў шмат новых беларускіх эквівалентаў, узятых з жывой народнай мовы. На базе аднатомнага “Русско-белорусского словаря” ў аддзеле на працягу 1982 – 1998 гг. падрыхтавана сем дапоўненых і папраўленых перавыданняў (двухтомных і трохтомных).
Далейшым крокам у развіцці айчыннай лексікаграфіі з’явіўся выхад у свет аднатомнага “Беларуска-рускага слоўніка” (1962 г., каля 90 тыс. слоў, 175,3 ул.-выд. арк.) пад рэдакцыяй акадэміка АН БССР Кандрата Крапівы (К.К. Атраховіча). Калектыў аўтараў: к.ф.н. П.М. Гапановіч, М.Р. Суднік, М.П. Лобан, м.н.с. Г.Д. Жылуновіч, Я.А. Казачок, Л.Б. Рубцова. У 1988–1989 гг. ён быў перавыдадзены ў 2-х тамах, у 2003 г. – у 3-х тамах, значна папоўнены і ўдасканалены ў рэестравай і перакладной частках.
Важнай падзеяй у навуковым і культурным жыцці краіны з’явіўся выхад у свет першага ў гісторыі беларускай лексікаграфіі “Тлумачальнага слоўніка беларускай мовы” ў 5-ці тамах – 6-ці кнігах (1977–1984 гг., 601,14 ул.-выд. арк.) пад агульнай рэдакцыяй К.К. Атраховіча (Кандрата Крапівы). Рэдактары тамоў: М.П. Лобан, А.Я. Баханькоў, П.М. Гапановіч, Г.Ф. Вештарт, Г.М. Прышчэпчык, М.Р. Суднік. Калектыў аўтараў: М.Р. Суднік, П.П. Шуба, М.П. Лобан, А.Я. Баханькоў, Г.Д. Жылуновіч, Г.Ф. Вештарт, П.М. Гапановіч, І.М. Гайдукевіч, Г.М. Прышчэпчык, А.К. Усціновіч, В.У. Ляпёшкін, І.Я. Яшкін, В.С. Александровіч, В.П. Грынёва, I.М. Бунчук, Н.Д. Корань, М.Н. Крыўко, Л.Б. Рубцова, А.В. Цімашкова, М.С. Шушкевіч і інш. Спіс выкарыстаных у слоўніку пісьмовых крыніц уключае публікацыі 1951–1976 гг. Слоўнік, створаны на базе 2,5-мільённай картатэкі, з’яўляецца ўніверсальным даведнікам па семантыцы слоў, граматыцы, стылістыцы, фразеалогіі і нарматыўным ужыванні лексічнага складу мовы: тлумачыць значэнне 97 935 рэестравых адзінак і 7 120 тэрміналагічных і фразеалагічных словазлучэнняў, служыць арыенцірам правільнага выкарыстання, вымаўлення і напісання слоў, садзейнічае павышэнню культуры мовы самых шырокіх чытацкіх колаў. “Тлумачальны слоўнік беларускай мовы” ў пяці тамах унёс істотны ўклад у тэорыю і практыку лексікаграфічнай справы, адыграў важную ролю ў развіцці нацыянальнай і мовазнаўчай навукі, у навучальным і асветным працэсах.
Услед за 5-томным па ініцыятыве М.Р. Судніка быў падрыхтаваны і выдадзены аднатомны “Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы” (1996 г., 65 тыс. слоў, 181,07 ул.-выд. арк.) пад рэдакцыяй члена-карэспандэнта АН БССР М.Р. Судніка і кандыдата філалагічных навук М.Н. Крыўко (аўтарскі калектыў: М.Р. Суднік, І.М. Бунчук, М.Н. Крыўко, З.М. Кудрэйка, Н.М. Лявончык, Г.М. Прышчэпчык). У слоўніку ўлічаны змены, што адбыліся ў лексічным складзе беларускай літаратурнай мовы ў 90-я гады ХХ ст., удакладнены значэнні і стылістычныя характарыстыкі слоў, больш кампактна пададзены лексічны матэрыял.
У адпаведнасці з зацверджанымі Саветам Міністраў БССР “Правіламі беларускай арфаграфіі і пунктуацыі” (1957 г.) у 1961 г. быў перавыдадзены “Арфаграфічны слоўнік” М.П. Лобана і М.Р. Судніка (першае выданне – 1948 г.). З дапаўненнямі і ўдакладненнямі слоўнік перавыдаваўся ў 1971, 1978, 1982 і 1990 гадах.
Вядучы навуковы супрацоўнік М.Н. Крыўко з’яўляўся адным з суаўтараў і навуковых рэдактараў “Руска-беларускага слоўніка для ваенных” (1996 г.), а таксама суаўтарам-укладальнікам “Руска-беларускага слоўніка агульнаўжывальнай лексікі” (1999 г., 107,5 ул.-выд. арк. – 1184 с.).
Цэлы комплекс пытанняў арфаграфіі, арфаэпіі, граматыкі і словаўжывання вырашаюць слоўнікі, падрыхтаваныя В.П. Лемцюговай у суаўтарстве з Г.У. Арашонкавай “Слоўнік цяжкасцей беларускай мовы” (1987 г., 17,19 ул.-выд. арк., перавыдадзены ў 2005 г.), “Кіраванне ў беларускай і рускай мовах” (1991 г., 21,19 ул.-выд. арк.), “Кароткі слоўнік беларускай мовы” (1994 г., 20,83 ул.-выд. арк.). Пытанням ужывання правапісу асабовых імён прысвечаны “Слоўнік асабовых імён” М.Р. Судніка (1965 г., 5 ул.-выд. арк.). Выпраўленае і дапрацаванае 2-е выданне слоўніка пад навуковай рэдакцыяй члена-карэспандэнта НАН Беларусі А.А. Лукашанца выйшла ў 2005 годзе.
Апрача лексікаграфічных прац, супрацоўнікамі аддзела апублікавана некалькі манаграфій і тэматычных зборнікаў, сотні навуковых артыкулаў, якія адлюстроўваюць шырокі спектр сучасных даследаванняў па праблемах беларускай лексікалогіі – ад апісання лексіка-семантычных груп, з’яў сінаніміі, аманіміі і антаніміі, асобных лексічных палёў да шырокага абагульнення і раскрыцця асноўных працэсаў і заканамернасцей лексічнага складу мовы. Важнейшыя з іх: “Развіццё лексікі беларускай літаратурнай мовы ў савецкі перыяд” (1982 г., 12,8 ул.-выд. арк., аўтар А.Я. Баханькоў); “Лексікалогія сучаснай беларускай літаратурнай мовы” (1994 г., 26 ул.-выд. арк.) пад рэдакцыяй доктара філалагічных навук А.Я. Баханькова (аўтарскі калектыў: А.Я. Баханькоў, Г.Ф. Вештарт, В.П. Лемцюгова, Г.М. Прышчэпчык, В.К. Шчэрбін); і “Беларускае слова ў тэксце і ў сістэме мовы” (1994 г.), пад рэдакцыяй кандыдата філалагічных навук В.К. Шчэрбіна (аўтарскі калектыў: А.Я. Баханькоў, В.П. Лемцюгова, М.Н. Крыўко, А.К. Усціновіч, В.К. Шчэрбін і іншыя). У іх высвятляюцца як агульныя ўласцівасці, так і адметнасць лексікі і семантыкі сучаснай беларускай літаратурнай мовы, паказваюцца шляхі і этапы гістарычнага фарміравання яе лексіка-семантычнай сістэмы, маўленчыя асаблівасці выкарыстання слоў розных лексічных пластоў у тэкстах літаратурна-мастацкага і газетна-публіцыстычнага стыляў мовы.
Супрацоўнікі аддзела не абмяжоўваліся выключна лексікалагічнай і лексікаграфічнай праблематыкай. Сярод іх ёсць тыя, хто абараніў кандыдацкія дысертацыі па пытаннях дыялекталогіі (А.Я. Баханькоў, Г.Ф. Вештарт, І.М. Гайдукевіч, М.Н. Крыўко), па сінтаксісе (Г.Д. Жылуновіч), па анамастыцы (В.П. Лемцюгова, І.Л. Капылоў, Г.М. Прышчэпчык, А.К. Усціновіч, В.У. Міцкевіч, В.А. Шклярык), параўнальным беларуска-польскім мовазнаўстве (Н.А. Снігірова), праблемах тэорыі і практыкі перакладу (А.М. Лапцёнак), функцыянальнай стылістыцы (В.К. Голубева). Пяць дысертацыйных даследаванняў выдадзены асобнымі кнігамі (Г.Д. Жылуновіч. Дзеяслоўнае кіраванне ў беларускай і рускай мове ў супастаўляльным плане, 1966; А.К. Усціновіч. Антрапанімія Гродзеншчыны і Брэстчыны ХVІ – ХVШ стст., 1970; В.П. Лемцюгова .Беларускай айканімія, 1970; В.П. Лемцюгова. Восточно-славянская ойконимия апелятивного происхождения, 1983; В.А. Шклярык. Мікратапанімія Усходняга Палесся ў кантэксце развіцця рэгіянальнай лексічнай сістэмы, 2017. У дыяпазон навуковых даследаванняў супрацоўнікаў аддзела ўваходзяць пытанні рэгіянальнай анамастыкі, перакладазнаўства, стылістыкі і граматыкі перыяду фарміравання беларускай літаратурнай мовы, арэалогіі. Л.Ф. Шаталава з’яўляецца аўтарам слоўніка “Беларускае дыялектнае слова” (1975 г., 13,2 ул.-выд. арк.), В.П. Лемцюгова, М.Н. Крыўко – суаўтары першага і трэцяга тома “Лексічнага атласа беларускіх народных гаворак” (1993 г., 1996 г.).
З 1985 года ў тэматыцы аддзела намячаецца новы, гістарычны напрамак – “Слоўнік беларускай мовы ХVІІІ–пач. XX ст.” (картатэка слоўніка стваралася пад кіраўніцтвам к.ф.н. А.К. Усціновіч). У 1990 – 1999 гг. частка картатэкі, складзеная на аснове тэкстаў першай беларускамоўнай газеты “Наша Ніва” (1906–1915), паслужыла факталагічнай базай для комплекснага даследавання лексічнага складу беларускай літаратурнай мовы перыяду нацыянальнага адраджэння (“Слоўнік мовы “Нашай Нівы” ў чатырох тамах, “Анамастыкон “Нашай Нівы”, манаграфія “Мова “Нашай Нівы”. Варыянтнасць. Сінанімія” і інш.). Навуковы кіраўнік тэмы доктар філалагічных навук В.П. Лемцюгова. Аўтарскі калектыў: В.П. Лемцюгова, М.Н. Крыўко, А.К. Усціновіч, А.М. Анісім, І.Л. Капылоў, Т.П. Скрыпко, Т.М. Маракуліна.
Тэма “Мова “Нашай Нівы” распрацоўваецца ў комплексе фундаментальных навуковых даследаванняў лексікаграфічнага і лексікалагічнага профілю, аднесеных да катэгорыі важнейшых. У яго складзе “Слоўнік мовы “Нашай Нівы” (1906–1915) у 5-ці тамах і тры манаграфіі: “Мова “Нашай Нівы”. Варыянтнасць. Сінанімія”, “Мова “Нашай Нівы”. Семантыка. Стылістыка”, “Мова “Нашай Нівы”. Сінтаксіс тэксту”. Працы заснаваны на моўным матэрыяле самай буйной легальнай беларускамоўнай газеты “Наша Ніва”, якая стаяла ля вытокаў адраджэння беларускай літаратурнай мовы пачатку ХХ ст. і мела вялікае значэнне ў яе далейшым станаўленні і развіцці, у наданні ёй яркага нацыянальнага аблічча і шырокага грамадскага гучання. Менавіта на старонках “Нашай Нівы” беларуская мова ўзнялася да ўзроўню літаратурнай мовы нацыі, а газета – да вышынь своеасаблівага летапісу нацыянальнага рэнесансу, агульнанацыянальнага пісьмовага помніка, падобнага якому не меў ні адзін славянскі народ. Нашаніўскі перыяд храналагічна кароткі, але надзвычай важны і выніковы этап у гісторыі развіцця беларускай мовы, на які прыпаў інтэнсіўны працэс фарміравання яе лексічных, семантычных, граматычных, фанетыка-арфаграфічных асаблівасцей, структурна-функцыянальных стыляў.
Асноўным звяном навуковага комплексу з’яўляецца “Слоўнік мовы “Нашай Нівы” (1906–1915), створаны ўпершыню ў беларускай лексікаграфіі як тэзаўрус адной унікальнай беларускамоўнай крыніцы. У яго чатырох пачатковых тамах змешчана агульная лексіка (усе наяўныя ў картатэцы словы, словазлучэнні, фразеалагічныя адзінкі, усе выпадкі вобразнай рэалізацыі слова), у пятым – анамастычная лексіка (асабовыя імёны, прозвішчы, псеўданімы, уласныя назвы геаграфічных аб’ектаў). Том завяршае паказальнік публікацый “Нашай Нівы” за перыяд яе дзейнасці. Словы рэестра і ілюстрацыі ў Слоўніку пададзены ў дзвюх графічных сістэмах – кірыліцай і лацінкай, якія паралельна ўжываліся пры выданні газеты “Наша Нівы” да 1912 года ўключна. У рэестры адзначаны ўсе фанетыка-арфаграфічныя варыянты слоў. У кожным слоўнікавым артыкуле на аснове паказанняў тэкстаў даецца вычарпальная семантычная характарыстыка слова, якая пацвярджаецца цытатамі. Слоўнік знаходзіцца ў завершаным стане. Тры яго тамы апублікаваныя: т. 1 – у 2003 г., т. 2 – у 2007 г., т. 3 – у 2015 г., астатнія знаходзяцца ў стадыі выдавецкай падрыхтоўкі. Лексікаграфічнае асэнсаванне нашаніўскай моўнай спадчыны – крыніца багатых, яшчэ нікім не даследаваных і строга дакументаваных лексічных рэсурсаў, ён адкрывае рэальныя магчымасці для паглыблення сістэмнага апісання слоўнікавага складу беларускай мовы, для сінхранізацыі семантычных зрухаў у розных яе пластах, для высвятлення многіх актуальных пытанняў сучаснай беларускай моўнай практыкі.
Манаграфія “Мова “Нашай Нівы”. Варыянтнасць. Сінанімія” (2005 г.) з’яўляецца першай у беларускім мовазнаўстве навуковай працай, у якой на вялікім лексічным матэрыяле паказаны шырокі спектр фармальнага і лексічнага вар’іравання, раскрыты механізм варыянтнасці як аднаго з найважнейшых фактараў фарміравання і развіцця лексіка-семантычнай сістэмы новай беларускай літаратурнай мовы.
У манаграфіі “Мова “Нашай Нівы”. Семантыка. Стылістыка” (2014 г.) асноўная ўвага засяроджваецца на раскрыцці дынамікі семантычных і стылістычных працэсаў, якія былі выкліканы пашырэннем грамадскіх функцый беларускай мовы ў пачатку ХХ ст. Выяўлены прычыны семантычных трансфармацый лексем як пад уплывам унутрымоўных фактараў, так і на базе запазычанняў; даследавана тагачасная спецыфіка фарміравання публіцыстычнага, мастацкага, навукова-папулярнага стыляў, вызначаны іх сталыя і зменныя адзнакі, а таксама механізм жанравай дыферэнцыяцыі. Матэрыялы манаграфіі адлюстроўваюць шматгранную карціну лексіка-семантычнай і стылістычнай арганізацыі беларускай пісьмовай мовы нашаніўскага перыяду з усімі ўласцівымі ёй рысамі, адметнасцямі і супярэчнасцямі на адным з найважнейшых этапаў у гісторыі моўнага станаўлення.
Манаграфія “Мова “Нашай Нівы”. Сінтаксіс” (рукапіс) з’яўляецца першым вопытам апісання сінтаксічнага ладу беларускай мовы на этапе яе пераходу ад вуснамоўнага функцыянавання да пісьмовага ўжытку. Асноўная ўвага засяроджваецца на працэсе фарміравання асноўнага фонду сінтаксічных мадэляў беларускай літаратурнай мовы нашаніўскага перыяду, на выяўленні нацыянальнай спецыфікі ў межах словазлучэння, простага і складанага сказаў.
У завершаным выглядзе комплекс навуковых даследаванняў “Мова “Нашай Нівы” будзе ўяўляць сабою шматграннае фундаментальнае даследаванне, якое раскрывае маштабы, глыбіню і сутнасць феномена моўнай арганізацыі аднаго з найважнейшых этапаў у працэсе станаўлення і развіцця лексіка-семантычнай сістэмы перыяду нацыянальна-культурнага адраджэння пачатку ХХ ст.
У адпаведнасці з палажэннямі Закона Рэспублікі Беларусь “Аб правілах беларускай арфаграфіі і пунктуацыі”, які ўступіў у сілу з 1 верасня 2010 г., супрацоўнікамі аддзела падрыхтавана новая рэдакцыя “Беларуска-рускага слоўніка” (1–3 тамы, 2012 г.), «Русско-белорусского словаря» (1–3 тамы, 2012 г.). Асаблівая ўвага была нададзена падрыхтоўцы да перавыдання згодна з новай рэдакцыяй правіл беларускай арфаграфіі “Тлумачальнага слоўніка беларускай літаратурнай мовы” (2016 г.): рэдактарамі ўнесены змены ў напісанне слоў, папоўнены рэестр слоўніка, зроблены праўкі ў сістэме памет, удакладнены і значна перапрацаваны дэфініцыі.
У аддзеле вядзецца актыўная работа па стварэнні новага шматтомнага фундаментальнага слоўніка беларускай мовы ў межах тэмы “Распрацоўка тэарэтычных асноў, фарміраванне лексікаграфічнай базы і стварэнне аўтаматычнага аналізатара тэкстаў для новага фундаментальнага тлумачальнага слоўніка беларускай мовы і зводнага слоўніка беларускіх народных гаворак”, якая ўключана ў дзяржаўную падпраграму навуковых даследаванняў “Беларуская мова і літаратура” на 2011–2015 гг., і падзадання “Лексікаграфічнае апісанне сучаснага стану беларускай лексічнай сістэмы і дынамікі яе развіцця: “Тлумачальны слоўнік беларускай мовы” ў рамках задання 4.1.02 “Фундаментальная беларуская лексікаграфія: апісанне лексічнай сістэмы нацыянальнай мовы і дынамікі яе развіцця” дзяржаўнай праграмы навуковых даследаванняў “Эканоміка і гуманітарнае развіццё грамадства” (падпраграма “Беларуская мова і літаратура” на 2016–2020 гг.). Стварэнне новага фундаментальнага акадэмічнага тлумачальнага слоўніка беларускай мовы з’яўляецца адной з прыярытэтных задач сучаснай беларускай лексікаграфіі. Корпус тэкстаў новага ТСБМ складае каля 175 млн. словаўжыванняў. Мяркуецца, што ў слоўніку будзе прадстаўлена каля 150 000 слоў. Лексічны інвентар новага слоўніка фарміруецца ў значнай ступені на аснове традыцыйных крыніц – твораў мастацкай літаратуры. Пры гэтым колькасць іх аўтараў значна пашыраецца за кошт уключэння твораў рэпрэсіраваных і эмігранцкіх пісьменнікаў, а таксама сучасных літаратараў. Адрознівальнай асаблівасцю з’яўляецца папаўненне эмпірычнай базы слоўніка тэкстамі публіцыстычнага стылю, найперш газетнымі, якія на сучасным этапе выступаюць адной з асноўных крыніц неалогіі. Новым з’яўляецца і тое, што ў рэестр слоўніка ўключана рэлігійная лексіка, якая выкарыстоўваецца праваслаўнай і каталіцкай царквой Беларусі. Перакладная літаратура прадстаўлена за кошт тэкстаў афіцыйна-справавога і навуковага стыляў.
Лексікографы актыўна адгукаюцца на надзённыя патрэбы навучальных устаноў і школ, шырокай моўнай практыкі. А.Я. Баханькоў і І.М. Гайдукевіч у сааўтарстве з П.П. Шубам уклалі “Тлумачальны слоўнік беларускай мовы для сярэдняй школы” (1966 г., 16 ул.-выд. арк.), “Толковый словарь русского языка для средней школы” (1975 г., 20 ул.-выд. арк.), якія неаднаразова перавыдаваліся. Створаны І.Л. Капыловым у суаўтарстве з С.Я. Рапацэвічам, М.А. Атрахімовічам, Н.Д. Бандарэнка, Т.М. Маракулінай комплекс вучэбных, вучэбна-метадычных дапаможнікаў і даведнікаў па беларускай мове (“Правапіс беларускай мовы. Асноўныя правілы і практычныя заданні”. Мінск, 2009; “Беларуская мова ў табліцах і схемах”. Мінск, 2009; “Правапіс беларускай мовы. Разам, асобна, праз дэфіс”. Мінск, 2005; “Тлумачальны слоўнік беларускай мовы”. Мінск, 2009; “Арфаграфічны слоўнік беларускай мовы”. Мінск, 2008; “Толковый словарь русского языка для начальной школы”. Ростов-на-Дону, 2009”; “Слоўнік арфаграфічных новаўвядзенняў беларускай мовы”. Мінск, 2011; “Разам, асобна, праз злучок. Даведнік”. Мінск, 2012 і інш.) шырока выкарыстоўваецца ў вучэбным працэсе.
Супрацоўнікі аддзела рэгулярна кансультуюць вучняў і настаўнікаў па пытаннях беларускай лексікалогіі і анамастыкі, удзельнічаюць у падрыхтоўцы конкурсных заданняў па беларускай мове для школьнікаў, з’яўляюцца членамі журы і экспертных камісій на гарадскіх конкурсах і навукова-практычных канферэнцыях навучэнцаў у секцыі “Беларуская філалогія”, а таксама праводзяць тэматычныя адукацыйныя семінары “Першыя крокі ў навуку”.
У аддзеле пад кіраўніцтвам І.Л. Капылова і В.П. Лемцюговай паспяхова закончылі аспірантуру А.В. Ціханенка, В.А. Шклярык, А.А. Марозава, С.В. Ліпніцкая, С.А. Шацёр-Шалюта, А.М. Лапцёнак, В.У. Міцкевіч, А.М. Якушава і інш. У цяперашні час у аддзеле праходзяць падрыхтоўку дактарант А.І. Копач, саіскальнікі Ю.Ю. Сідарэнка і К.В. Логінава і аспірантка Д.У. Кузняцова.
